A50 / A65

De type specialisten voor deze modellen zijn Klaas Wezel en Jelle Bethlehem.

Kenmerken

De BSA A50 en A65 modellen zijn motorfietsen met een tweecilinder blok van 500 cc (A50) of 650 cc (A65), met kopkleppen en een unit constructie, d.w.z. de krukas en de versnellingsbak zitten in één huis.

Produktieperiode en eigenschappen

De A50 en A65 modellen zijn geproduceerd van 1962 t/m 1973. Ze hebben een wisselstroom dynamo en bobine ontsteking. Het frame is in zijn grondvorm hetzelfde als bij de A7 en A10, namelijk een dubbel wiegframe. Aan het motorblok is nauwelijks te zien of het om een 500 of een 650 cc machine gaat. De A50 had een boring x slag van 65,5x74mm. Bij de A65 was de boring vergroot tot 75mm waardoor het een kort-slag-blok werd.

In 1962 kwam de A50 en A65 Star uit die de A7 en de A10 ging vervangen. Een jaar later kwam daar de A65 Rocket bij, een sportuitvoering met een krachtiger motorblok. Qua uitvoering leken zij erg veel op de A10. In tegenstelling tot de oudere twins schakelden de A-50/65 andersom, d.w.z één naar beneden 2, 3 en 4 naar boven.

In 1965 werd de serie herzien en kregen de modellen nieuwe namen.

De A65 met één carburateur ging Thunderbolt heten en de Rocket met twee carburateurs zou voortaan de naam Lightning dragen. Tevens werd A65 Lightning Clubman gepresenteerd. Hij was ontworpen als productieracer en was uitgevoerd in een prachtige kleurencombinatie van zwart met goud. Na één jaar werd deze motor opgevolgd door de Spitfire. Er zijn dan ook niet meer dan 200 exemplaren van gebouwd. De sportieve 500cc versie was de A50 Cyclone terwijl de toer-uitvoering van de A50 de Royal Star werd genoemd.

In 1966 bestond de serie uit de A50 Royal Star, de A65T Thunderbolt, voorzien van één carburateur en de A65L Lightning die twee carburateurs had. De A65S Spitfire was het snelste model met GP carburateurs en 190mm simplex volle naaf trommelrem in voorwiel en aluminium velgen. Voor de Amerikaanse markt werden de twee (woestijn)racers geleverd die geen verlichting hadden: de A50W Wasp en de A65H Hornet. Alle modellen m.u.v. de Spitfrire hadden halve naven. In dit jaar werden alle BSA’s voorzien van een 12 volt elektrische installatie.

In 1968 werd de A65FS Firebird Scrambler aan het leveringsprogramma toegevoegd. Het was een all-road model met opgebogen uitlaten en voorzien van verlichting. De A65S Spitfire was het snelste model maar was dit jaar voorzien van 32mm Amal Concentric carburateurs en aluminium velgen. Alle twins hadden dit jaar een 190mm TLS trommel in voorwiel.

In 1969 verdween de Spitfire. Hij werd als topmodel opgevolgd door de Rocket 3. In dat jaar waren de A50 Royal Star en de drie 650 twins, de Thunderbolt, de Lightning en de Firebird Scrambler leverbaar.

Voor het seizoen 1970 waren de motorblokken op diverse punten verbeterd.

In 1971 verscheen een compleet nieuwe lijn motoren. De motorblokken waren gelijk aan de 1970-versie maar de rijwielgedeelten waren opnieuw ontworpen. Het frame deed tevens dienst als olietank (daarom worden ze olie-in-frame-modellen genoemd), er was een Ceriani-achtige voorvork gemonteerd, conische remtrommels, een platte, verchroomde koplamp en richtingaanwijzers. Ze zagen er veel ranker uit dan hun voorgangers. De A50 was vervallen zodat alleen de drie 650 twins nog leverbaar waren. In 1971 is een grote partij Thunderbolts geleverd aan het leger van Jordanïe. In 1983 zijn circa 500 van deze machines in Nederland ingevoerd en ter restauratie doorverkocht aan liefhebbers in heel Europa (en daar buiten).

De laatste versie van de A65 was de A70 Lightning. Zij werden in juni, juli en augustus 1971 gebouwd maar werden gepresenteerd als 1972-model. Dankzij een andere krukas met een slag van 85mm had de motor een cilinderinhoud gekregen van 750cc. Er zijn slechts 202 A70’s geproduceerd.